Дэлегатура імя благаслаўлёных Ахілеса і Германа Ордэну Братоў Меншых Канвентуальных у Беларусі
info.francishkanie@gmail.com
"Браты, пакуль ёсць час - будзем рабіць дабро"
св. Францішак Асізскі
"Звычайныя людзі з незвычайным жыццём"
Ордэн Братоў Меншых Канвентуальных, альбо Францішкане— гэта супольнасць, якая існуе ўжо больш за восем стагоддзяў. Шмат розных падзей адбылося ў гісторыі нашага Ордэну: ад
вялікага росквіту ў пачатку XVI стагоддзя, калі ён налічваў 30 000 чалавек, да ледзь не знікнення ў канцы XIX стагоддзя, калі колькасць законнікаў была каля 1000. Сёння наш Ордэн налічвае прыблізна 4500 чалавек у розных кутках свету.
вялікага росквіту ў пачатку XVI стагоддзя, калі ён налічваў 30 000 чалавек, да ледзь не знікнення ў канцы XIX стагоддзя, калі колькасць законнікаў была каля 1000. Сёння наш Ордэн налічвае прыблізна 4500 чалавек у розных кутках свету.
францішканскі
алфавіт
Галоўнае заданне францішканіна - абвяшчаць Евангелле праз прапаведванне і прыклад уласнага жыцця.У пакліканні францішканскага манаха Евангелле з'яўляецца вуглавым каменем - галоўным уставам і арыентырам. Дзякуючы Евангеллю францішканін пазнае Хрыста - Дарогу, Праўду і Жыццё.
Францішак і яго браты ў першую чаргу бачаць у Богу неспасцігальную, самую чыстую і самую высокую Любоў.
Для францішканіна Бог - гэта неспасцігальная Таямніца, недасяжная чалавечай думцы і фантазіі. Веліч, святасць і таямнічасць Бога абуджалі ў сэрцы Францішка боязь Божую і глыбокую пашану.
Апрача гэтага, у разуменні францішканаў Бог - найвышэйшае, вечнае Дабро, ад якога ўсё іншае дабро бярэ свой пачатак.
Моцная вера ў "жывога і сапраўднага" Бога, прысутнага і дзейснага ў жыцці чалавека, дазваляе францішканам цалкам давяраць Божаму Провіду. Калі чалавек адкрываецца на Божую прысутнасць, Бог здзяйсняе сапраўдныя цуды: аздараўляе і асвячае, прабачае грахі і ратуе ад смерці.
І, нарэшце, для францішканіна Бог - прымірэнне, супакой і радасць, усё тое, што людзі называюць шчасцем.
Для францішканіна Бог - гэта неспасцігальная Таямніца, недасяжная чалавечай думцы і фантазіі. Веліч, святасць і таямнічасць Бога абуджалі ў сэрцы Францішка боязь Божую і глыбокую пашану.
Апрача гэтага, у разуменні францішканаў Бог - найвышэйшае, вечнае Дабро, ад якога ўсё іншае дабро бярэ свой пачатак.
Моцная вера ў "жывога і сапраўднага" Бога, прысутнага і дзейснага ў жыцці чалавека, дазваляе францішканам цалкам давяраць Божаму Провіду. Калі чалавек адкрываецца на Божую прысутнасць, Бог здзяйсняе сапраўдныя цуды: аздараўляе і асвячае, прабачае грахі і ратуе ад смерці.
І, нарэшце, для францішканіна Бог - прымірэнне, супакой і радасць, усё тое, што людзі называюць шчасцем.
Францішканскае убоства - гэта звычайны вынік наследвання Хрыста, які быў убогім. Таму гэтае ўбоства нельга разумець як шлях аскетычнага жыцця, ці праграму рэформы Касцёла, ці нават як форму хрысціянскага сведчання, як было ў св. Дамініка. Францішканскае ўбоства - гэта праява любові да Хрыста, а не рэалізацыя пэўнай ідэі.
Францішканскае ўбоства праяўляецца праз цалкавіты давер да Бога ва ўсіх пытаннях і цяжкасцях і служыць сродкам для пераадолення любых перашкод у адносінах паміж Богам і чалавекам, а таксама паміж чалавекам і яго бліжнімі.
Матэрыяльная праява ўбоства павінна сведчыць пра евангельскае "ўбоства духам", весці да вызвалення з усіх прыхільнасцяў да цалкавітага служэння Богу і людзям.
Францішканскае ўбоства праяўляецца праз цалкавіты давер да Бога ва ўсіх пытаннях і цяжкасцях і служыць сродкам для пераадолення любых перашкод у адносінах паміж Богам і чалавекам, а таксама паміж чалавекам і яго бліжнімі.
Матэрыяльная праява ўбоства павінна сведчыць пра евангельскае "ўбоства духам", весці да вызвалення з усіх прыхільнасцяў да цалкавітага служэння Богу і людзям.
