Францішканскі Ордэн аказаў уплыў на многія аспекты сярэднявечнай і не толькі культуры, у тым ліку на літаратуру. Безліч аўтараў, ад Шэкспіра да Ўмбэрта Эка, аж па нашага беларускага Ўладзіміра Караткевіча звярталіся ў сваіх мастацкіх творах да вобразу манаха з каптуром і трохвузельчатай вяроўкай.
Іх прысутнасць у мастацкіх творах адлюстроўвае глыбокія філасофскія і тэалагічныя тэмы. Так, напрыклад, Умберта Эка, у сваім знакамітым рамане "Імя ружы", прадставіў францішканіна Ўільгельма з Баскервіль (назва мясцовасці на шмат нам "намякае") як дэтэктыва, які раскрывае таямніцы ў абацтве. Эка, выкарыстоўваючы семіётыку і сімвалізм, паказаў складанасць і шматграннасць францішканскай думкі.
Дантэ Аліг'еры, вялікі італьянскі паэт, які адначасова з'яўляўся і францішканскім тэрцыярам, таксама ўключыў фігуры францішканаў у сваю "Боскую камедыю", асабліва ў "Раі", дзе яны сімвалізуюць пакору і духоўнасць. Мінарыты, як носьбіты багаслоўскіх і філасофскіх ведаў, сталі для Дантэ ўзорамі маральнасці і веры
Легенды аб Робін Гудзе, хоць і не з'яўляюцца строга літаратурнымі творамі, таксама змяшчаюць вобразы францішканаў. Брат Тук, адзін са спадарожнікаў Робін Гуда, часта паказваецца як францішканін, які падтрымлівае бедных і супрацьстаіць несправядлівасці.
Уільям Шэкспір, у сваю чаргу, выкарыстоўваў выявы францішканаў у некалькіх сваіх п'есах. Напрыклад, у "Рамэа і Джульета" брат Ларэнца адыгрывае ключавую ролю ў развіцці сюжэту, уяўляючы сабой мудрасць і спачуванне (а таксама зацікаўленне тагачасных францішканаў у прыкладных і эмпірычных навуках, напрыклад хіміі)
Даследаванні літаратурных твораў, у якіх фігуруюць францішкане, паказваюць, што гэтыя персанажы часта выступаюць у ролі маральнага компаса, адлюстроўваючы ідэалы пакоры, беднасці і блізкасці да народа, якія з'яўляюцца асноватворнымі для Францішканскага Ордэна. Гэтыя выявы дапамагаюць чытачам зразумець больш глыбокія аспекты чалавечай прыроды і духоўнасці, а таксама гістарычныя і культурныя кантэксты, у якіх ствараліся гэтыя творы.
